Nakakalungkot isipin na sa pagtanda ay kasama narin ng pagkawala ng mga pangarap na hinulma ng pagkabata. Hindi ko lubos maisip kung bakit sa lahat pa ng bagay, ang salitang Realidad ay laging kaakibat ng salitang Imposible.
Imposible dahil huli na ang lahat...Imposible dahil wala nang pera...Imposible dahil minsan isang hamak na bata lang ang nangarap na maging duktor, inyinhero o milyonaryo. Isang hamak na bata na wala pang muwang sa totoong pamamalakad sa mundo.
Ang buhay nga naman. Bwisit.
Posted April 29th, 2011 at 04:53 PM ::
