Kanina, napatingin ako sa kalayuan. Naisip ko tuloy kung gaano lang ako kaliit sa mundo... at kung gaano kaliit ang mga problema ko. Siguro nga, minsan, babagsak din ako. Pero hindi ibig sabihin nun ay magugunaw na ang mundo. Babangon ako at itataguyod ang nasirang aspeto ng aking katauhan.

Ang kinabukasan ay naghihintay para sa mga taong nagtyatyaga para maabot siya.

Sa kinabukasan, at sa ngayon.

Posted October 24th, 2012 at 11:20 AM :: Ano masasabi mo?