Naisip ko lang, bakit ba natin kailangan pa humingin ng kapatawaran kung hindi rin naman nito mababago kung ano pa ang nangyari? Bakit ba kailangan pa ng ibang tao na malaman na sumama din ang loob ng may kasalanan upang mapatawad lang nila ito?
At saka ano itong sinasabi ng iba na "Kung ang Diyos nga marunong magpatawad, e ang tao pa kaya?" E Dyos nga siya diba? Ang almighty, ang alpha at ang omega. Kaya nya siguro yun, pero tayong mga tao, minsan hindi.
Madaming beses lang kasi ako nagsabi ng "pasensya na" nitong nakaraang araw. Syempre masama rin ang loob ko, pero minsan kasi kailangan ko ding maging makasarili. Siguro nga, kung may nagbago man sa akin nitong huling limang taon, iyon ay naging mas matigas ang loob ko. Naiisip ko tuloy na siguro tinubuan na sa wakas ng kalyo ng puso ko.
Makasarili at matigas. Eto ang ginusto kong mangyari sa sarili ko dati. At ngayong ganito na ako, parang hindi naman pala kasing astig ng mga action hero na napapanood ko sa telebisyon dati. Pero... parang napaka-hipokrito ko naman kung sasabihin kong sana maging "mabait" ulit ako tulad ng dati... Ginusto ko 'to e.
Kahit na minsan, hindi nanggagaling sa puso ko ang mga salitang "Pasensya na.."
Posted August 5th, 2012 at 05:15 AM ::
